கேலிமிகச் செய்வாள்
கேட்டதெல்லாந் தான் தருவாள்
கேலிமிகச் செய்வாள்
கேட்டதெல்லாந்தான் தருவாள்
வேலைகளைச் செய்து கொண்டே
வேடிக்கை காட்டிடுவாள்
வேலைகளைச் செய்து கொண்டே
வேடிக்கை காட்டிடுவாள்
ஏனடி நீ நேற்றிரவு ஏன்
கோபம் கொண்டா யென்றால்
ஏரியிலே மீன் பிடித்தேன்
பல் நோவு வந்ததென்பாள்

வீட்டிலே என்றைக்கும்
ஓயாமல் உழைத்திடுவாள்
வீட்டிலே என்றைக்கும்
ஓயாமல் உழைத்திடுவாள்
பாட்டிலே உள்ள மெல்லாம்
பறிகொடுத்தேன் பாருமென்பாள்
பாட்டிலே உள்ள மெல்லாம்
பறிகொடுத்தேன் பாருமென்பாள்

கிட்டத்தில் வந்து நின்று
ஒட்டி ஒட்டிப் பேசிடுவாள்
கிட்டத்தில் வந்து நின்று
ஒட்டி ஒட்டிப் பேசிடுவாள்
கிட்டி அணைந்திடிலோ
எட்டி நின்று பேசு மென்பாள்
கிட்டி அணைந்திடிலோ
எட்டி நின்று பேசு மென்பாள்

மாதவளால் கண்டசுகம்
மிக உண்டு கண்டீர்
மாதவளால் கண்டசுகம்
மிக உண்டு கண்டீர்
மாதர்களில்லாமலிந்த
மானிலத்தில் வாழ்வுமில்லை
மாதர்களில்லாமலிந்த
மானிலத்தில் வாழ்வுமில்லை

முன் வினையால் நானும்
மனமுடைந்து வாடுகையில்
முன் வினையால் நானும்
மனமுடைந்து வாடுகையில்
மாதவளைக் கண்டேன்
மாலதி நான் என்றாள்
மாதவளைக் கண்டேன்
மாலதி நான் என்றாள்

கட்டழகு உள்ள உடல்
கண்ணிலே நல்ல குணம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்
காணக் கண் கூசும் கரும் குழலாள்
ஒப்புயர்வற்ற ஒய்யார நடையுடனேஏஏ
எனைக்கண்டு காரணமுங் கேட்டு
ஊரும் பேரும் ஒளியாமள் கூறுமென்றாள்

பசியாறச் சோறில்லை
படுத்துறங்க வீடில்லைஈஈ
நசித்திடிந்த சத்திரத்தில்
நான் போய் படுத்திருந்தேன்
நடு நிசியில் பேய்க் கூட்டம்
வரக்கண்டு பயந்துஈஈ
ஓடினேன் ஓடி ஒளிந்தேன்
அம்மம்மா உனை நான் கண்டேன்
நான் உனைக் கண்டேன்

தாலி கட்டும் பெண்டாட்டி
தங்கு தடை ஏதுமில்லை
தாலி கட்டும் பெண்டாட்டி
தங்கு தடை ஏதுமில்லை
நானோர் அனாதை நாதி
ஏது மில்லாதவன்
நானோர் அனாதை நாதி
ஏது மில்லாதவன்
ஆன துயருக் களவில்லை
ஆன துயருக் களவில்லை
ஆதரித்தால் போது மென்றேன்

அன்றுமுதல் நாங்கள்
அன்பாலிணைந்து விட்டோம்
நகரத்து வீதிகளில் ககனத்துக்
கன்னிகை போல்
அவள் ஆடுவாள்

நான் பாடுவேன் அம்பிகை முன்
நான் பல ஆணைகள் இட்டபின்னர்
நம்பிக்கை கொண்டாள் அந்த
நாயகியை நான் மணந்தேன்

அவள் காணக் கிடைக்காத தங்கம்
அவள் காணக் கிடைக்காத தங்கம்
மாதவளை நான் பெறவே
என்ன தவம் செய்து விட்டேன்
மாதவளை நான் பெறவே
என்ன தவம் செய்து விட்டேன்
காணக் கிடைக்காத தங்கம்

இன்பமுடன் வாழ்க்கையிலே
இளவரசிதனைக் கண்டு
என் மணம் பறிகொடுத்தேன்
இன்னல்கள் பல நேருமென்று
இயம்பினாள் நீதி பல சொன்னாள்
நியாயம் கேட்டாள்
அழுதாள் புலம்பினாள்
அடித்துத் துரத்திவிட்டேன்
என்னிரு கண்ணின் மணியாய்
உதித்த மாமணியே
மணியே என் அன்பே அமுதே
என் ஆசைப் பொக்கிஷமே
பண்பே பாரினில் பத்தினி ரத்தினமே
இன்றுனைப் பிரிந்தேன்
இன்றுனைப் பிரிந்தேன்
இன்றுனைப் பிரிந்தேன்