கூந்தலுக்கு மலர் கொடுத்தாள்
குளிர் முகத்தில் திலகமிட்டாள்
கொடுத்த மலர் வாடுமுன்னே
கொண்ட மலர் வாடுதையா

கூந்தலுக்கு மலர் கொடுத்தாள்
குளிர் முகத்தில் திலகமிட்டாள்
கொடுத்த மலர் வாடுமுன்னே
கொண்ட மலர் வாடுதையா

குளிர்ந்த நீரில் குளித்தாலும்
குணமும் கூடக் குளிப்பதில்லை
கும்பிடும் தெய்வம் முன்னிருந்தாலும்
இதயம் எதையும் மறப்பதில்லை

ஆடையினால் உடல் மறைத்தாலும்
ஆசைகள் மறைவதில்லை
அறுபது வயதை இருபது வயதில்
யாருமே அடைவதில்லை
யாருமே அடைவதில்லை

கூந்தலுக்கு மலர் கொடுத்தாள்
குளிர் முகத்தில் திலகமிட்டாள்
கொடுத்த மலர் வாடுமுன்னே
கொண்ட மலர் வாடுதையா

கண்களிருந்தும் காட்சியில்லாமல்
கலங்கி வாடும் உயிரிங்கே
பொருள் கையிலிருந்தும் பசியறியாமல்
கதறியழும் உயிர் அங்கே

சொந்தமிருந்து துணை சேராமல்
துடிதுடிக்கும் உயிர் இங்கே
துணையாய் இருக்க வழி இருந்தும்
துவளுதே உயிர் அங்கே
துவளுதே உயிர் அங்கே

பட்ட மரமே
பழுதடைந்த ஓவியமே
கட்டியதோர் தாலியின்றி
காரிகைக்குத் தந்ததென்ன

அணைக்காத கரங்களுக்குத் துணை எதற்கு
அருந்தாத முடவனுக்குப் பால் எதற்கு
சுவைக்காக மரக்கிளைக்கு வாய் எதற்கு
சுகம் தெரியாக் குருடனுக்கு வாழ்வெதற்கு