மெல்ல மெல்ல மெல்ல மெல்லவே
கனவு விழிகளோடு பிறக்க
உள்ள உள்ள வெள்ளை வெளியில்
வண்ணப் பூ விரிந்து திறக்க

பூவின் பேரைக் காற்று
கேட்டுச் செல்ல
புன்னகை தான் என்று நானும் சொல்ல
ஒற்றைப் பூவின் வாசம் இன்பம் அல்ல

அந்த பூவை சோலையாய்
மாற்றும் மாயையை
கற்றுக்கொள் என் மனமே

புன்னகை சின்ன புன்னகை
இந்த பூமி மாற்றிவிடுமே
புன்னகை சின்ன புன்னகை
அந்த வானை கையில் தருமே

அகலைப் போன்றதென் இதயம்
காதல் அதிலே தீபம்
ஒளியின் வழியே அவளின் விழிகள்
வாழ்வின் பொருளை காட்டியதோ
ஹ்ம்ம் நன ஹ்ம்ம் நன தாராரோ

தீயின் உருவம் சுருங்கும் போது
எண்ணம் எண்ணையென்றாகிடாதோ
அந்தக் காதல் ஒளியிலே
கோடி வெண்ணிலா
தோன்றச் செய் என் மனமே

ஆசைகள் சின்ன ஆசைகள்
அவை நேற்றை மாற்றும் மருந்து
ஆசைகள் சின்ன ஆசைகள்
அவை நாளைக்கான விருந்து