ஊமை பெண் ஒரு கனவு
கண்டாள் அதை
உள்ளத்தில் வைத்தே வாடுகின்றாள்

வெளியே சொல்லவும்
மொழி இல்லை
வேதனை தீரவும் வழி இல்லை

ஊமை பெண் ஒரு கனவு
கண்டாள் அதை
உள்ளத்தில் வைத்தே வாடுகின்றாள்

பறவைகள் நினைப்பதை
யார் அறிவார்
அந்த பரம்பொருள் இதயத்தை
யார் அறிவார் யார் அறிவார்

பறவைகள் நினைப்பதை
யார் அறிவார்
அந்த பரம்பொருள் இதயத்தை
யார் அறிவார்
குழந்தைகள் எண்ணத்தை
யார் அறிவார்
அந்த குலமகள் ஆசையை
யார் அறிவார்

ஊமை பெண் ஒரு கனவு
கண்டாள் அதை
உள்ளத்தில் வைத்தே வாடுகின்றாள்

உயிரற்ற கொடியில்
மலர்ந்திருந்தால்
அவள் ஒரு நாள் ஆவது
மகிழ்ந்திருப்பாள் மகிழ்ந்திருப்பாள்

உயிரற்ற கொடியில்
மலர்ந்திருந்தால்
அவள் ஒரு நாள் ஆவது
மகிழ்ந்திருப்பாள்
உலவும் காற்றாய்
பிறந்திருந்தாலும்
அவள் ஒவ்வொரு நாளும்
வாழ்ந்திருப்பாள்

ஊமை பெண் ஒரு கனவு
கண்டாள் அதை
உள்ளத்தில் வைத்தே வாடுகின்றாள்

மானிட ஜாதியில்
பிறந்து விட்டாள்
அவள் மானிட தர்மத்தில்
கலந்து விட்டாள் கலந்து விட்டாள்

மானிட ஜாதியில்
பிறந்து விட்டாள்
அவள் மானிட தர்மத்தில்
கலந்து விட்டாள்
மண்ணில் வாழவும் முடியவில்லை
அந்த வானத்தில் பறக்கவும்
சிறகு இல்லை

ஊமை பெண் ஒரு கனவு
கண்டாள் அதை
உள்ளத்தில் வைத்தே வாடுகின்றாள்

வெளியே சொல்லவும்
மொழியில்லை
வேதனை தீரவும் வழி இல்லை

ஊமை பெண் ஒரு கனவு
கண்டாள் அதை
உள்ளத்தில் வைத்தே வாடுகின்றாள்